ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Αθήνα, 20 Ιουλίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ομιλία του Υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη Μανώλη Όθωνα στην Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, με θέμα την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίων νόμων του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη:
α) «Κύρωση Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, εκπροσωπούμενης από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εσωτερικών, σχετικά με την ανταλλαγή Αστυνομικών Συνδέσμων σε θέματα Ασύλου».
β) «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Μάλτας για συνεργασία στον τομέα της έρευνας και διάσωσης.»
Θα είμαι πάρα πολύ συγκεκριμένος επί των παρατηρήσεων που έγιναν από τους Εισηγητές των κομμάτων. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται η παρουσίαση των δύο προς Κύρωση Συμφωνιών. Έγινε από τους Εισηγητές της Πλειοψηφίας, όσον αφορά το περιεχόμενό τους με επαρκή και αναλυτικό τρόπο, επομένως, θα ξεκινήσω κρατώντας μία παρατήρηση, την οποία έκανε ο Εισηγητής του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με την οποία συμφώνησε και ο κ. Παπαδημούλης, προ λίγου. Θέλω να θέσω και από τη δική μας πλευρά την συμφωνία επί της Αρχής και την διάθεση σε ό,τι αφορά τις ανάλογες πρωτοβουλίες στο μέλλον να υπάρξει μια συνεννόηση εμπλοκής της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, είτε κατά τη διαμόρφωση του πλαισίου τέτοιου είδους συνεργασιών, είτε και μιας ενημέρωσης πριν την τελική σύναψη των Συμβάσεων από πλευράς της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Όχι μόνο συμφωνούμε, αλλά είμαστε στην διάθεση της Επιτροπής να εγκαινιάσουμε, ίσως και πιλοτικά και πρωτοποριακά, μια τέτοιου είδους διαδικασία.
Σε ότι αφορά το Μνημόνιο Κατανόησης Ελλάδος – Γερμανίας, για ανταλλαγές αστυνομικών συνδέσμων για θέματα ασύλου, η απάντηση στον κ. Παπαδημούλη, στο πολύ συγκεκριμένο τελευταίο ζήτημα που έβαλε, είναι ότι η απόφαση, κύριε συνάδελφε, είναι να υλοποιηθεί η σύμβαση από ένα εκπρόσωπο κάθε πλευράς στο βαθμό του αστυνόμου από την ελληνική πλευρά και του αντίστοιχου βαθμού από την πλευρά των γερμανικών αρχών. Επομένως, νομίζω, ότι σε μεγάλο βαθμό διασκεδάζει, τυχόν, ανησυχία σας, εκτός του γεγονότος ότι εμείς πιστεύουμε και εσείς το γνωρίζετε ότι στο πλαίσιο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχουν εκείνες οι θεσμικές προβλέψεις για τα προσωπικά δεδομένα, για τη διασφάλιση του τρόπου λειτουργίας, τα οποία μάλιστα και στο συγκεκριμένο μνημόνιο προβλέπονται και υπάρχει ρητή αναφορά στο άρθρο 5.
Κατά τα λοιπά, έγινε η συζήτηση σε σχέση με την εφαρμογή της συνθήκης του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ, όπου η άποψη και της Κυβερνήσεως και οι σχετικές πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει είναι γνωστές. Θέλω να κάνω ένα διαχωρισμό, ο οποίος, είναι κρίσιμος και λύνει την αντίφαση που πολλοί από τους Εισηγητές επεσήμαναν. Εμείς, τουλάχιστον, ποτέ δεν είπαμε ότι συνολικά ο Κανονισμός, συλλήβδην, είναι απορριπτέος ή ότι δεν έχει μια σειρά προβλέψεων, άρθρων που έχουν μια ουσιαστική συμβολή στη διαμόρφωση της διαχείρισης των θεμάτων ασύλου στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εμείς, είπαμε ότι το άρθρο 10, που αναφέρεται στην εξέταση του αιτήματος ασύλου από την χώρα εισόδου, είναι ένα θέμα που λόγω της ιδιαιτερότητας, της γεωγραφικής θέσης της χώρας μας έχει ως συνεπακόλουθο να διαχειρίζεται η Ελλάδα τον μεγάλο όγκο μεταναστευτικών ροών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και γι’αυτό ζητούμε στην τροποποίηση του συγκεκριμένου άρθρου του Κανονισμού.
Αυτό, λοιπόν, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι ο Κανονισμός και οι υπόλοιπες προβλέψεις του αρκετές εκ των οποίων είναι λειτουργικές και αποτελεσματικές σε μια πρώτη φάση διαχείρισης από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτού του προβλήματος, δεν έχει ανάγκη συνεργασιών, συνέργειας, συντονισμού δράσεων και πρωτοβουλιών μεταξύ των χωρών, ούτως ώστε να διαχειριστούν αποτελεσματικότερα αυτό το θέμα. Αυτό ακριβώς το νόημα, το σκοπό έχει αυτό το Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ των δύο χωρών, στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ελλάδος και της Γερμανίας.
Εδώ θέλω να συμπληρώσω, σε μια αναφορά που έκανε ο κ. Αποστολάκος, Εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ότι η Γερμανία έχει αναστείλει την εφαρμογή του άρθρου 10 και δεν στέλνει πίσω, δεν επαναπροωθεί για να εξεταστεί η αίτηση ασύλου στην Ελλάδα ως πρώτη χώρα εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εδώ και ένα χρόνο.
Αντιθέτως, συμφωνώ με μία άποψη που ακούστηκε, ότι κρατώντας τις επιφυλάξεις μας για τη λειτουργία του συγκεκριμένου άρθρου και την αναγκαιότητα τροποποίησης του, η ύπαρξη τέτοιων διμερών συνεργασιών και η δυνατότητα συνεργασίας της χώρας μέσω του αξιωματικού, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι κάτι που προωθεί την αντίληψη αναθεώρησης της Συνθήκης ως προς αυτό το μέρος. Υπό αυτή την άποψη, νομίζω, ότι είναι χρήσιμη η λειτουργία αυτού του Μνημονίου Κατανόησης.
Σε ότι αφορά, τη δεύτερη προς Κύρωση Συνθήκη μεταξύ της Ελλάδας και της Μάλτας για τη συνεργασία στον τομέα της έρευνας και της διάσωσης. Εγώ θα ήμουν έτοιμος να συμφωνήσω, στο ερώτημα εάν η καθυστέρηση είναι ευθέως ανάλογη της ασημαντότητας της συγκεκριμένης προς Κύρωση Σύμβασης. Θέλω να πω, ότι δεν θα είχα κανένα δισταγμό να συνομολογήσω μαζί σας ότι συνήθως σε τέτοιου είδους Κυρώσεις Συμβάσεων υπάρχει μία καθυστέρηση, μία αμέλεια ως προς τον προγραμματισμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.
Μη σπεύδετε όμως, δεν παράγει πάντα καλά αποτελέσματα η σπουδή. Ενώ ήμουν έτοιμος να συνομολογήσω με εσάς, διαπίστωσα μετά την ενημέρωση από τους συνεργάτες μου ότι, καταρχήν έχει ξαναέρθει λίγο πριν τις προηγούμενες εκλογές από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για κύρωση και δεν ολοκληρώθηκε η διαδικασία.
Μετά την ανάληψη των κυβερνητικών ευθυνών από το ΠΑΣΟΚ, θέλω να σας πω, ότι απ’ τη στιγμή που ξεκινήσαμε ως επιλογή, τη σύσταση του Αρχηγείου του Λιμενικού Σώματος της Ελληνικής Ακτοφυλακής, που περιλαμβάνει πράγματι δομές που σχετίζονται άμεσα, ως υποστηρικτικές δομές, για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της συγκεκριμένης Συνθήκης, υπήρξε και για τον λόγο αυτό, μια καθυστέρηση μέχρι να υπάρξει η εισαγωγή στην κοινοβουλευτική διαδικασία.
Νομίζω όμως, ότι αυτό δεν είναι το μείζον. Ειλικρινά δυσκολεύομαι, παρά την μεγάλη κατανόηση που διαθέτω να παρακολουθήσω την αγωνιώδη προσπάθεια, που έκανε και ο Εισηγητής του ΚΚΕ και ο Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ να εφεύρουν λόγους για να καταψηφίσουν την Κύρωση της δεύτερης Σύμβασης. Ακούσαμε για μια δεδομένη υποτιθέμενη εμπλοκή της Ελλάδας σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη. Δεν υπάρχει συμμετοχή της Ελλάδας σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη. Θα δεχόμουνα ευκολότερα στα πλαίσια της κατανόησης, που ήδη δήλωσα ότι διαθέτω, να πείτε ότι για λόγους αρχής οποιασδήποτε αντιπολιτευτικής – κακώς νοούμενης, κατά την άποψη μου – τακτικής, έχετε μια επιφύλαξη. Όμως, δεν δέχομαι να υπάρχει αυτή η αγωνιώδης και όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη αναζήτηση λόγων και προφάσεων για να καταψηφίσουμε μια σύμβαση, που ασχολείται με την έρευνα και διάσωση ανθρώπων. Κακώς επικεντρώθηκε η συζήτηση αποκλειστικά στο θέμα διαχείρισης λαθρομεταναστών γιατί στο θαλάσσιο χώρο για τον οποίο συζητάμε, κυκλοφορούν εκατοντάδες κρουαζιερόπλοια με πολλές χιλιάδες επιβάτες και δεν είναι εκτός αντικειμένου, αυτό το ζήτημα, της συγκεκριμένης συνεργασίας που κρίνουμε αναγκαία να υπάρξει με την Μάλτα.
Επίσης, νομίζω ότι είναι γνωστό, ότι τα ζητήματα που αφορούν τη Μάλτα στην διαχείριση λαθρομεταναστών, αφορούν κατά μεγάλο μέρος τα νότια σύνορά της προς την βόρεια Αφρική και ελάχιστα τη ζώνη, που οριοθετείται ως χώρος εφαρμογής της συγκεκριμένης σύμβασης.
Επίσης, το γεγονός ότι γίνονται ατυχήματα ή ότι υπάρχουν περιστατικά, νομίζω ότι αναδεικνύει ακριβώς την αναγκαιότητα της ύπαρξης μιας συνεργασίας που θα βελτιώνει την αποτελεσματικότητα σ’ αυτόν τον κρίσιμο τομέα έρευνας και διάσωσης, ιδιαίτερα όταν αφορά ανθρώπους μεταξύ των δύο χωρών.
Δεν θέλω να παραλείψουμε να τονίσουμε, πέρα από την επιχειρησιακή διάσταση αυτής της συμφωνίας μεταξύ των δύο κυβερνήσεων, το γεγονός ότι στο διπλωματικό επίπεδο, συνάπτεται άλλη μια διμερής συμφωνία που αναγνωρίζει το FIR Αθηνών και μένει μόνο η Τουρκία, στα πλαίσια των διεθνών συνθηκών του δικαίου της θάλασσας, να μην κάνει την συγκεκριμένη αναγνώριση.
