ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Αθήνα, 05 Ιουλίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Παρέμβαση Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Χρήστου Παπουτσή, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.
Κύριε Πρόεδρε, δεν ήθελα, να πάρω το λόγο, γιατί θέλω, να σας πω, ότι σέβομαι ιδιαίτερα το ρόλο των δύο Υπηρεσιών των Εσωτερικών Υποθέσεων, τόσο της Αστυνομίας, όσο και του Λιμενικού Σώματος, οι οποίες κάνουν εξαιρετική δουλειά. Ήθελα να επικεντρωθεί σε αυτό το σημείο η συζήτηση, ακριβώς επειδή θεωρώ, ότι είναι μία κορυφαία διαδικασία για το Κοινοβούλιο, αλλά και για τις Υπηρεσίες, όπως και για το Υπουργείο μας. Δεν ήθελα, να παρέμβω. Βλέπω, όμως, ότι επιμένετε να με ακούσετε, κύριε Κακλαμάνη, τουλάχιστον για ένα μικρό σχόλιο.
Πρέπει, να σας πω, ότι εγώ δεν είμαι από εκείνους, που φιμώνονται εύκολα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ : Μόνο να ξέρετε, ότι από της Γραφής, «είπεν άφρων, ουκ έστι θεός». Κατά συνέπεια, δεν πρέπει, να βάλετε ούτε κόμμα, σε αυτά που θα πείτε, διότι, ενδεχομένως, μία λέξη μεταξύ κόμματος και άνω τελείας, να χρησιμοποιηθεί εις βάρος σας. Και το λέω ως δικηγόρος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Μάλιστα. Εγώ όμως δεν αισθάνομαι, ότι είμαι κατηγορούμενος. Αισθάνομαι, βασικά, ότι είμαι κατήγορος. Και είμαι κατήγορος εκείνων, οι οποίοι προκαλούν τη βία. Και έχω επανειλημμένως πει, εδώ στην Βουλή και παντού και στο δημόσιο λόγο μου, ότι είμαι ενάντια στη βία απ’ όπου και αν προέρχεται. Όπως επίσης, υπενθυμίζω σε όλους, και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η βία γεννά βία.
Σε εκείνους, οι οποίοι, θεωρούν ότι υπάρχει «προοδευτική» βία, τους υπενθυμίζω ότι, απλώς, ενισχύουν τη βία των κατασταλτικών μηχανισμών, οι οποίοι υποχρεώνονται να δράσουν και να λειτουργήσουν. Επειδή, προηγουμένως, σας άκουσα να αναφέρεστε, κύριε Πρόεδρε, στο ότι εγώ δεν ακούγομαι συχνά, θέλω να σας πω ότι εγώ δεν ακούγομαι, όταν επιχειρεί η αστυνομία. Δεν επιχειρεί η κυβέρνηση, αλλά η αστυνομία, η οποία σχεδιάζει, εκτελεί το σχέδιο και δρα. Εγώ, βρίσκομαι εκεί για να εποπτεύω την εφαρμογή των νόμων.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ : Δεν είπα ότι δεν ακούγεστε, όταν ασκείτε τα καθήκοντά σας, αλλά είπα, ότι την άποψή σας δεν την ακούω, διότι δεν αναφέρεται. Διότι, όταν επί τόσες ημέρες, κανάλια και τύπος σας διασύρουν, όφειλαν να έχουν και την άλλη άποψη. Καθαρές κουβέντες.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Έχετε δίκιο και σας ευχαριστώ. Εγώ, όμως, επέλεξα να μιλήσω μόνο στη Βουλή, στην Ολομέλεια και χαίρομαι, διότι είχα την ευκαιρία να πω τα πράγματα με το όνομά τους, έτσι όπως ακριβώς ήταν. Προφανώς όμως, ορισμένα εξ αυτών δεν άρεσαν και αποκάλυψαν την αλήθεια που κάποιοι, σκόπιμα, επιμένουν να κρύβουν. Δεν έχει όμως, σημασία. Εκείνο που θέλω να πω σήμερα, με την ευκαιρία της δική σας παρέμβασης, αλλά και της κυρίας Αμμανατίδου, είναι ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από τα χαρακτηριστικά της δικής μου πολιτικής διαδρομής, όπως την γνωρίζει ο ελληνικός λαός όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ένα από τα χαρακτηριστικά, τα οποία διακρίνουν τη δική μου παρουσία, είναι ότι δεν δέχθηκα, δεν αποδέχτηκα και δεν εντυπωσιάστηκα ποτέ, ούτε από την ιδεολογική, ούτε από την πολιτική τρομοκρατία κανενός. Αυτό ισχύει και θα ισχύει διαρκώς, όσο ζω και όσο υπάρχω.
Επειδή όμως, πολλά γίνονται, πολλά ακούγονται και πολλά διοργανώνονται διαρκώς… Μάλιστα, ορισμένοι έχουν επεκταθεί και πέραν από τη δική μου συμβολική παρουσία ως εκπροσώπου της κρατικής εξουσίας σε επιθέσεις εναντίον του σπιτιού μου, δηλαδή της οικογενειακής εστίας, εναντίον της οικογένειάς μου, και αυτά καθοδηγούνται. Και δεν βλέπω κανέναν άλλον να τα καταδικάζει. Για αυτό σας λέω, το επαναλαμβάνω, ότι η ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία, δεν πρόκειται να με τρομάξει με τίποτα. Τελεία και παύλα.
Όσον αφορά στην οικογένειά μου, για όλους εκείνους τους ανήθικους, ανέντιμους και δειλούς ανθρώπους, θέλω να τους πω, μακριά τα χέρια από τη γυναίκα μου και το παιδί μου! Εδώ, επαναλαμβάνω και το τονίζω, γιατί απευθύνομαι με αφορμή τη δική σας παρέμβαση, ότι ό,τι ισχύει για μένα, ισχύει για κάθε συνάδελφο εκ των 82, αν θυμάμαι καλά, συναδέλφων του ελληνικού κοινοβουλίου, που δέχθηκαν φραστικές και άλλες επιθέσεις βίας όλη αυτή την περίοδο, επειδή άσκησαν το δικαίωμά τους, να λειτουργήσουν στο πλαίσιο της εντολής του ελληνικού λαού.
Αναρωτιέμαι, έχει σκεφτεί κανείς εξ αυτών, των περίεργων ανθρώπων, που καθοδηγούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, ή ακόμη και εκείνων οι οποίοι ανέχονται και δεν βρίσκουν ούτε καν μια λέξη, μία ευκαιρία, για να καταδικάσουν αυτού του είδους τις πράξεις, τι πρόκειται να γίνει, αν κάποιος εξ ημών απευθυνθεί στους ψηφοφόρους μας και τους ζητήσει να επιβεβαιώσουν την εμπιστοσύνη τους και την ψήφο τους στο πρόσωπό μας; Δεν το σκέφτονται; Γι’ αυτό, λοιπόν, επαναλαμβάνω και επιμένω, ότι η ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία στην ελληνική δημοκρατία δεν χωράει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ – ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ : Κύριε Πρόεδρε, κ. Υπουργέ, θα πρέπει και εγώ να μιλήσω. Επειδή αναφέρθηκε σε μένα ο κ. Υπουργός και, επειδή ειπώθηκαν πράγματα, τα οποία δεν είχαν να κάνουν με τη δική μου τοποθέτηση, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι εμείς κάνουμε πολιτική αντιπαράθεση και όχι κάτι άλλο που τελευταία κυκλοφορεί ευρέως. Αυτό υπονομεύει την ίδια τη δημοκρατία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ : Κυρία Αμμανατίδου, προς Θεού, εγώ δεν απευθύνθηκα σε εσάς, αλλά σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες δεν βρίσκουν κανένα απολύτως λόγο, να καταδικάσουν πράξεις και γεγονότα, όπως αυτές που συμβαίνουν. Για παράδειγμα, στο δικό μου σπίτι, σήμερα, υπάρχει η περίφημη λαϊκή συνέλευση Χολαργού, η οποία οργανώνει το απόγευμα πορεία στους δρόμους του Χολαργού και, ενδεχομένως, στο σπίτι μου. Δεν υπάρχει καμία πολιτική δύναμη, δεν υπάρχει δήμαρχος, τοπικές αρχές, οι οποίες θα καταδικάζουν αυτά τα γεγονότα;
Δεύτερον, ο κ. Κολλάτος, ο οποίος αποτελεί την προέκταση της πλατείας Συντάγματος, όπως ο ίδιος διατείνεται. Και όπως ο ίδιος λέει, ό,τι πράττει και όπου πηγαίνει, ενημερώνει στη συνέχεια την πλατεία Συντάγματος. Αναρωτιέμαι, εάν εγκρίνουν τα πολιτικά κόμματα, τα οποία, κατά τα άλλα, στηρίζουν την πλατεία Συντάγματος, και όλες αυτές τις δραστηριότητες, αυτές τις επιδρομές στα σπίτια των πολιτικών, μεταξύ των οποίων και του δικού μου, που έχει οργανωθεί για την Πέμπτη; Στην πρόσκληση μάλιστα του κ. Κολλάτου αναφέρεται ότι γίνεται για να πει στους κατοίκους της περιοχής πόσο ανίκανος – υιοθετώντας αυτό που λέει η άκρα δεξιά, ότι δεν ισοπεδώνω την πλατεία και δεν αιματοκυλώ στην Αθήνα – ή πόσο φασίστας είμαι, υιοθετώντας δηλαδή, αυτό που λένε οι αναρχοαυτόνομοι παντού, οι οποίοι θεωρούν ότι η οποιαδήποτε δράση ή αντίδραση της αστυνομίας είναι κατόπιν δικής μου προσωπικής εντολής.
Υπάρχει πολιτικός χώρος, ο οποίος θα καταδικάζει αυτές τις πρακτικές;
