ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ | ||||||||||
Αθήνα, 10/12/2006 | ||||||||||
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ | ||||||||||
Ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως κ. Βύρων Πολύδωρας, εκπροσωπώντας την Κυβέρνηση, μετέβη σήμερα (10-12-2006) στον Δήμο Εμμανουήλ Παπά του Νομού Σερρών, προκειμένου να παραστεί στο Μνημόσυνο για τα 185 χρόνια από το θάνατο του Ήρωα Εμμανουήλ Παπά, Αρχιστρατήγου των Μακεδονικών Δυνάμεων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Στην Επιμνημόσυνη Δέηση, στην οποία χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, παρέστησαν οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας του Νομού Σερρών: κα. Μαρία Κόλλια-Τσαρούχα, κ. Καριπίδης Αναστάσιος, κ. Λεονταρίδης Θεόφιλος, ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Νομού Σερρών κ. Μπόλαρης Μάρκος, ο νυν Νομάρχης Σερρών κ. Παπαναγιώτου Κωνσταντίνος και ο νεοεκλεγείς Νομάρχης Σερρών κ. Φωτιάδης Στέφανος, ο νυν Δήμαρχος του Δήμου Εμμανουήλ Παπά κ. Δεδούσης Ευάγγελος και ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος του Δήμου Εμμανουήλ Παπά κ. Τσικές Βασίλειος, ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Υποστράτηγος Μπούτσικας Ιωάννης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Σερρών Ταξίαρχος Μπίσπος Θεόδωρος, ο Γενικός Επιθεωρητής Βορείου Ελλάδος του Πυροσβεστικού Σώματος Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Σκόκας, καθώς και εκπρόσωποι κοινωνικών και πολιτιστικών Φορέων. Μετά το πέρας της τελετής, ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως ανακηρύχθηκε σε Επίτιμο Δημότη του Δήμου Εμμανουήλ Παπά. Στην ομιλία που εκφώνησε, ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως είπε: «Σεβασμιώτατε, κύριοι συνάδελφοι βουλευτές και κυρία συνάδελφε, κύριε Νομάρχα, κύριε Δήμαρχε του Εμμανουήλ Παπά και Πρόεδρε του Εμμανουήλ Παπά, Στρατηγοί, Αξιωματικοί και Οπλίτες του Στρατού, της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής, αγαπητοί συμπολίτες, πλέον, του Εμμανουήλ Παπά. Είμαι εδώ ως εκπρόσωπος του Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, για να αποτίσω τον οφειλόμενο φόρο τιμής προς τον Αρχιστράτηγο του Μακεδονικού Αγώνα, τον Εμμανουήλ Παπά. Ήρθα εδώ, ως επίτιμος συμπολίτης σας και αισθάνομαι πολύ ωραία να έχω εσάς, τους ευγενικούς πολίτες του Εμμανουήλ Παπά, των Σερρών, της Μακεδονικής γης, της καθαγιασμένης. Να σας έχω συμπολίτες. Είμαι προσκυνητής εδώ, γιατί έτσι πρέπει να είναι ο κάθε Έλληνας. Παρατηρώντας την ωραία και ευγενική μορφή του Εμμανουήλ Παπά, βλέπει κανείς στα μάτια του δύο πράγματα: Ένα, το όραμα της ελευθερίας. Δεύτερο, την απόφαση της αυτοθυσίας. Και τα δύο είναι για μένα, είναι για μας, οδηγός συμπεριφοράς ως Έλληνα, ως Μακεδόνα, ως Ευρωπαίου, ως ενός ανθρώπου που θέλει την πρόοδο και την ελευθερία ελευθέρων πολιτών. Το σύμβολο Εμμανουήλ Παπάς περιέχει τρία στοιχεία: το ένα είναι ότι ο Εμμανουήλ Παπάς ήταν γιος ιερωμένου, γιος παπά και σημαίνει το σύμβολο αυτό ότι τα τιμημένα ράσα ήσαν στον Αγώνα της Ελευθερίας μπροστά, όρθια, φλεγόμενα και ενέπνεαν. Δεύτερον, ο Εμμανουήλ Παπάς ήταν πλούσιος έμπορος που έκανε εμπόριο με την Πόλη, με την Κεντρική Ευρώπη, με το Ποτάμι Ίστρο Δούναβη, έτσι για να καταδεικνύεται και το εμπορικό δαιμόνιο του Έλληνα, αλλά και της ανοικτής θέασης για τα Βαλκάνια μέχρι τη Μόσχα. Σημειώνω, εν παρενθέσει, ότι ήταν Φιλικός. Της Φιλικής Εταιρείας, Πρωταγωνιστής ο Εμμανουήλ Παπάς. Το χαρακτηριστικό της οικονομικής οντότητας του Εμμανουήλ Παπά θέλουμε να το σημειώσουμε και να το γνωρίζουμε εμείς που τον λατρεύουμε και τον προσκυνούμε. Γιατί δεν ήταν ένας ταξικός ξεσηκωμός. Ήταν μια εθνικοαπελευθερωτική εξέγερση, μια επανάσταση για την ελευθερία και την Ελλάδα, όχι απλώς να γλυτώσουν κάποιο φόρο. Το τρίτο στοιχείο, το πιο συγκλονιστικό είναι το στοιχείο της θυσίας. Ο Εμμανουήλ Παπάς θυσιάστηκε μόλις κατέβηκε ο Αγώνας εδώ στη Χαλκιδική και στη Μακεδονία. Ταξίδευε, για να μεταλαμπαδεύσει τον Αγώνα και στον Νότο. Δεν κάθισε απραγής κάπου εδώ στη Μακεδονία. Πέθανε εν πλω, ενώ ταξίδευε για την Ύδρα. Αλλά ενώ πέθανε ο Εμμανουήλ Παπάς, τρία από τα τέσσερα μεγάλα παιδιά του- είχε οκτώ αγόρια και τρεις θυγατέρες- έπεσαν στον Αγώνα. Το ένα παιδί αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε στη Χαλκίδα. Αυτός νομίζω, δάσκαλε (απευθύνεται στον δάσκαλο ΒΟΖΙΑΝΗ Γεώργιο που είχε εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας), ήταν ο Αθανάσιος. Το δεύτερο παιδί του, ο Αναστάσιος, τραυματίστηκε στο Μεσολόγγι και επέζησε του Αγώνα. Το τρίτο παιδί του, ο Γιαννάκης, με συγκινεί περισσότερο από όλους τους ήρωες της οικογένειας Εμμανουήλ Παπά. Υπήρξε συμπολεμιστής του παππού μου στο Μανιάκι και έπεσε στο Μανιάκι. Αυτός είναι ο Γιαννάκης. Και ο Νικολάκης έπεσε στις 27 Ιανουαρίου του 1827, στο Καματερό Αττικής πολεμώντας με τους εθελοντές του Βούρβαχη, τον Κιουταχή. Θέλω να στρέψουμε την προσοχή μας σε μια αξιολόγηση αυτών των θυσιών. Η διασπορά αίματος. Σαν να είχε ταχθεί η οικογένεια με το αίμα της να θρέψει το δέντρο της Λευτεριάς σε όλη την Ελλάδα. Και το έπραξε. Και σημειώνω, πολλές φορές λένε ότι ο Νότος ήλθε και ελευθέρωσε τον Βορρά, τη Μακεδονία. Σας ζητώ να σκεφθείτε ότι είναι ένα αντιδάνειο. Πρώτα οι Μακεδόνες αυτού του χωριού, του Εμμανουήλ Παπά, τα παιδιά εστράφησαν στην Ελλάδα, για να ¨θρέψουν¨ το δέντρο της Λευτεριάς εκεί και ύστερα, σε ανταπόδοση στους Βαλκανικούς Πολέμους, ήλθε ο Νότος για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Αυτά τα λέω όχι σα μάθημα ιστορίας, αλλά σαν γραμμή αυτογνωσίας. Να έχουμε αυτογνωσία να είμαστε υπό το βλέμμα του Εμμανουήλ Παπά, του Αρχιστρατήγου των Μακεδονικών Δυνάμεων στο μέλλον το αιώνιο. Θα είμαστε καλύτεροι ως Έλληνες, ως Ευρωπαίοι, ως άνθρωποι. Απόγονοι σε μια συνέχεια αυτών των υιών, σε μια αναδρομική συνέχεια των υιών του Εμμανουήλ Παπά. Έτσι, βρίσκομαι εδώ και αισθάνομαι βαθύτατη τιμή να είμαι επίτιμος δημότης του Εμμανουήλ Παπά, δηλαδή συμπολίτης σας. Ζήτω ο Δήμος του Εμμανουήλ Παπά, ως Δήμος του ήρωα, ως σύμβολο, ως ωραία πόλη της Μακεδονίας, των Σερρών. Σας ευχαριστώ θερμά». | ||||||||||
|
