ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ: ο κ. Δ. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ, Υποψήφιος Βουλευτής Νέας Δημοκρατίας

ΘΕΜΑΤΑ:
Το νόημα της μεγάλης συμμετοχής των πολιτών στην ψηφοφορία, οι πολιτικές εξελίξεις, η άσκηση «Μπλέ Οδύσσεια»,  η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

(1) Για το νόημα της μεγάλης συμμετοχής των πολιτών στην εκλογή του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Υπουργός επισήμανε τα εξής:
«Το κεντρικό ζήτημα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι η ανανέωση. Θέλετε να προσθέσετε δίπλα ανατροπή; Προσθέστε. Αλλά αυτή τη στιγμή το κεντρικό αίτημα της κοινωνίας, το οποίο καλούνται να το απαντήσουν τα Κόμματα, και να το απαντήσουν όχι σε επίπεδο μόνο προγραμματικών εξαγγελιών, αλλά έμπρακτων αποδείξεων, τώρα, είναι η ανανέωση.
Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε μια βαθιά διαδικασία αλλαγής από τον εαυτό του. Το ΠΑΣΟΚ δεν επαγγέλλεται μια αλλαγή στην κοινωνία γενικώς, ότι «θα» αλλάξουμε. Αλλάζουμε τώρα. Τώρα! Δεν είναι μόνο ότι πήρε μία μοναδική  πρωτοβουλία ο Πρωθυπουργός. Δεν είναι μόνο αυτό.
Είναι ότι επιλέξαμε ένα τρόπο εκλογής ηγεσίας, που βάζει ορμητικά τον λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο. Είναι αυτό που λοιδωρήθηκε κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία, από τον ίδιο τον κ. Καραμανλή και από τα Κόμματα της Αριστεράς. Γιατί υπάρχει μια δυσκολία να αντιληφθούν το καινούριο, να απαντήσουν έμπρακτα στο καινούριο.
Στη θεωρία όλοι καλοί είναι. Όλοι «επαγγέλλονται» την ανανέωση. Αλλά απέναντι σ` ένα καινούριο φαινόμενο που λέει: «ο Πρόεδρος ενός Κόμματος πρέπει να εκλεγεί από το λαό απ` ευθεία!» αρχίζει και εμφανίζεται η φοβία ορισμένων.»

Απαντώντας στο ερώτημα του κ. Αρβανίτη εάν η ανανέωση θα έχει συνέχεια, ο κ. Φλωρίδης είπε:
Είναι προφανές αυτό! Ο Παπανδρέου μίλησε πολύ καθαρά για «πρώτο βήμα». Εμείς ξεκινήσαμε και αντιμετωπίσαμε απόψεις που λένε ότι είναι πολιτικές Μπααθ, δηλαδή Σαντάμ Χουσεϊν, ο κ. Καραμανλής το είπε αυτό. Ακούσαμε απόψεις του κ. Πολύδωρα που λένε «Είναι Χίλτερ, Στάλιν, Τσαουσέσκο», ακούσαμε τον κ. Λιάπη να λέει «Είναι φαρσοκωμωδία», ακούσαμε κάποιους άλλους να λένε «Είναι θέατρο» 1 εκατομμύριο πολίτες!
Αυτό σημαίνει φόβο απέναντι στο λαό, φόβο απέναντι στο καινούριο κι φόβο απέναντι στην έμπρακτη τοποθέτηση της ανανέωσης. Γιατί η ανανέωση επαναλαμβάνω δεν είναι επαγγελία και ξέρουμε εμείς τώρα πια ότι αυτό που κάναμε την Κυριακή και που ξεπέρασε τις προσδοκίες μας, ανοίγει ένα δρόμο για το πολιτικό σύστημα της χώρας, όπου όλα τα Κόμματα θα βαδίσουν εκεί.
Βεβαίως ο κόσμος περιμένει και τα επόμενα βήματα και το λέει στις δημοσκοπήσεις, το αποτυπώνει. Ο Παπανδρέου μιλώντας στον Κορυδαλλό είπε «Θα πάω και σε αλλαγές όλων εκείνων που φαίνεται ότι κουράστηκαν, ή που έχουν συμπεριφορές οι οποίες απάδουν με τη συμπεριφορά που θα έπρεπε να έχουν πολιτικά στελέχη που έχουν βγει από τον λαό». Αυτή είναι μια διαδικασία καινούρια. Είναι, δε, και μια συνεισφορά στο πολιτικό σύστημα της χώρας και βεβαίως από εδώ και πέρα κάνοντας το πρώτο βήμα, θ` ακολουθήσουν και τα επόμενα.

Επίσης, ο κ. Φλωρίδης πρόσθεσε:
«Εάν είχαμε αυτό τον τρόπο εκλογής στο Καταστατικό μας από πιο παλιά, θα είχαμε αποφύγει πολλά από τα προβλήματα που ήταν προβλήματα σύγκρουσης ανάμεσα σε μηχανισμούς, ομάδες κι ομαδούλες».

 Για το εάν υπήρξε ανανέωση στη Ν.Δ. ο κ. Υπουργός είπε:
«Αξίζει να σχολιάσουμε την «ανανέωση» της Ν.Δ. Αυτό που έκανε για πρώτη φορά η Νέα Δημοκρατία πριν από 7 χρόνια, δηλαδή να εκλέξει Πρόεδρο από το Συνέδριό της, το κάνει το ΠΑΣΟΚ εδώ και …40 χρόνια, Δεν είναι παρά η ιστορία των κλασικών κομμάτων, των παλαιοσταλινικών θα έλεγα. Από αυτό εμείς αποχωρούμε τώρα.
Η Νέα Δημοκρατία μας μιμήθηκε μόλις το 1997 -προσέξτε όμως ποιά είναι η διαφορά- εκλέγοντας Πρόεδρο ισόβιο. Ξέρετε εμείς στο ΠΑΣΟΚ εκλέγουμε Πρόεδρο κάθε 3 χρόνια. Στη Νέα Δημοκρατία δεν εκλέγεται ο Πρόεδρος κάθε 3 χρόνια.
Η τεράστια όμως ποιοτική διαφορά ανάμεσα στα δυο μοντέλα είναι ότι εμείς πάμε στο λαό. Από δω και πέρα, στις βασικές μας πολιτικές, είναι ο λαός που θα αποφασίζει, απευθείας».

Στην άποψη του κ. Αβραμόπουλου ότι είναι «καλό» να πάει το ΠΑΣΟΚ στην Αντιπολίτευση προκειμένου να κάνει τις αλλαγές του, όπως και ο κ. Καραμανλής έμαθε κι ολοκληρώθηκε στην αντιπολίτευση, ο κ. Φλωρίδης απάντησε:
«Όσον αφορά το θέμα της δήθεν ανάγκης του ΠΑΣΟΚ να πάει στην Αντιπολίτευση για να κάνει τις αλλαγές του, έχω να πώ ότι το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε τις αλλαγές τώρα, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι (αν και στην Αντιπολίτευση, όπως λέτε) δεν κάνουν τίποτα και προσπαθούν απεγνωσμένα να περάσουν εκ των ενόντων ένα μήνυμα ανανέωσης».
Είναι άλλο, ξέρετε, μία εκλογική συνεργασία με την επιδίωξη του αθροίσματος κάποιων ψήφων και άλλο είναι η προσπάθεια δημιουργίας ενός πολυτασικού κόμματος, ενός χώρου δηλαδή όπου όλες οι απόψεις μπορούν ελεύθερα να ακούγονται. Αυτό που θέλει δηλαδή να κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου τώρα και που το ξεκίνησε.
Εξάλλου, ο κ. Παπανδρέου έχει μια τεράστια εμπειρία επειδή ακριβώς χειρίστηκε μεγάλα ζητήματα. Απέδειξε ότι μπορεί να τα χειρίζεται επιτυχώς και επομένως είναι ένας δοκιμασμένος πολιτικός.
Ο κ. Καραμανλής που «έμαθε και ολοκληρώθηκε» στα 7 χρόνια Αντιπολίτευση, στην κρισιμότερη στιγμή της προεκλογικής περιόδου που είναι η γνωστοποίηση του οικονομικού προγράμματος, η βασική πολιτική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας έγινε φύλλο και φτερό σε 24 ώρες. Ο ηγέτης του κόμματος δεν φρόντισε την οικονομική του πολιτική που είναι η βάση για όλες τις πολιτικές της 4ετίας.
Όταν το πρόγραμμα λέει για την πλήρη -ούτε καν μερική- εφαρμογή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης 1990-93 και για την οποία ο ίδιος ο Καραμανλής τελικά μίλησε και το καλοκαίρι του 2002 ο ίδιος για πλήρη εφαρμογή, όταν ο κ. Σουφλιάς βγαίνει και μιλά για φορολόγηση στο ρέπος, αυτός που το έκανε το πρόγραμμα και ο κ. Καραμανλής λέει ότι είναι οι προσωπικές του απόψεις, όταν ο κ. Δούκας που έκανε το πρόγραμμα ότι οι καταθέσεις θα φορολογηθούν ως εισόδημα, άρα μπορεί να φτάσει η φορολογία μέχρι 40% και λέει ο Σουφλιάς «όχι, είναι προσωπικές του απόψεις», ο Αλογοσκούφης που είναι ο υπεύθυνος Τομεάρχης της Νέας Δημοκρατίας λέει «εγώ δεν έχω ιδέα», κι όλα αυτά σε 24 ώρες, έ τότε αυτή δεν είναι εικόνα κάποιου «έτοιμου» να κυβερνήσει».

Στο σχόλιο του κ. Αβραμόπουλου ότι είναι κοινοί εν πολλοίς οι στόχοι της οικονομικής πολιτικής των δύο κομμάτων, ο κ. Υπουργός αντέτεινε:
«Επιτρέψτε μου, δεν είναι κοινοί οι στόχοι. Καθόλου κοινοί δεν είναι οι στόχοι. Είναι πώς διανέμεται ο εθνικός  πλούτος. Ο εθνικός πλούτος λοιπόν από σας διανέμεται υπέρ των ισχυρών και πλουσίων, αυτή είναι η διαφορά.»

(2) Εξάλλου, ο κ. Υπουργός παρατήρησε σχετικά με το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό της Εξωτερικής Πολιτικής της χώρας:
«Όταν μιλά κανείς για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας πρέπει να έχει υπόψη του τι είχε να αντιμετωπίσει αυτή η πολιτική.
Η Ελλάδα είχε συγκεκριμένα προβλήματα να αντιμετωπίσει, πάρα πολύ μεγάλα. Για να μπορέσεις να μπεις στον κόσμο πρέπει να λύσεις πρώτα τα προβλήματα στη γειτονιά σου. Εμείς είχαμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα εντάσεων και απειλών σε σχέση με την Τουρκία, είχαμε να λύσουμε πρωτίστως το Κυπριακό ζήτημα, είχαμε να δούμε τη γειτονιά μας και βέβαια στην Προεδρία μας έπεσε και η μεγάλη κρίση του Ιράκ.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική όπως αναπροσαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη και βεβαίως και τον αείμνηστο Γιάννο Κρανιδιώτη και βεβαίως και τον Θεόδωρο Πάγκαλο αναπροσανατόλισε βασικά δεδομένα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής τα οποία ήταν ποιά; Ότι από την στρατηγική της έντασης και της αντιπαράθεσης έπρεπε να πάμε στο «ευρωπαϊκό γήπεδο» όπου είναι προνομιακός χώρος για την Ελλάδα.
Αυτή λοιπόν η διαδρομή που επικυρώθηκε στην πραγματικότητα τον Δεκέμβριο 1999 στο Ελσίνκι και όπου καθόρισε εκείνη η απόφαση την πορεία της Κύπρου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και τη σχέση της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην πραγματικότητα αφαίρεσε από την περιοχή μας τις εντάσεις.
Αυτό αυτήν τη στιγμή είναι το μεγάλο κέρδος το οποίο έχει τεράστιες επιπτώσεις βέβαια και στη ζωή μας. Διότι μια στρατηγική αντιπαράθεσης και έντασης με την Τουρκία σημαίνει διαρκώς ένα ολοένα αυξανόμενο επίπεδο εξοπλισμών, σημαίνει τρισεκατομμύρια δραχμές εκεί και αυτά τα χρήματα τα στερούμαστε από κάπου αλλού οι Έλληνες πολίτες.
Δυστυχώς ο κ. Καραμανλής δεν το δέχθηκε τον Δεκέμβρη 1999 και κατηγόρησε την Κυβέρνηση τότε ότι φεύγει από τις πάγιες αρχές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που οι πάγιες αρχές ήταν αυτές που σας είπα, ένταση και αντιπαράθεση ήταν, όπου βέβαια εκεί κυριαρχούσε η Τουρκία.
Όταν πήγαμε στην Ευρώπη την Τουρκία, ψάχνει να βρει τώρα τρόπους να αντιμετωπίσει τη σχέση της με την Ευρώπη. Η Ελλάδα είναι μέσα στην Ευρώπη και παρακολουθεί και αυτή από ευρωπαϊκή σκοπιά την Τουρκία και σίγουρα έχουμε έρθει σε πολύ καλό σημείο.
Η Κύπρος πέρσι τον Απρίλιο υπέγραψε στην Αθήνα τη συμφωνία για την είσοδό της. 1η Μαίου εισέρχεται και τυπικά στην Ευρώπη και αυτές τις ημέρες γίνεται μια μεγάλη συζήτηση για την επίλυση και του πολιτικού προβλήματος διότι η Κύπρος πρέπει να εισέλθει ενιαία. Είναι και δική μας επιδίωξη.
Αλλά ο βασικός στόχος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που ήταν η Κύπρος στην Ευρώπη, η ανακίνηση του Κυπριακού σε σωστές βάσεις και η αφαίρεση της έντασης από την περιοχή σε σχέση με την Τουρκία συν ο επιτυχής χειρισμός της υπόθεσης της Ευρώπης στον πόλεμο του Ιράκ που την χειρίστηκε η ελληνική εξωτερική πολιτική, και απέσπασε τα συγχαρητήρια όλων, είναι στοιχεία που συγκροτούν την εξωτερική πολιτική όπως αυτή ασκήθηκε τα τελευταία χρόνια από τον Κώστα Σημίτη και από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο κ. Αβραμόπουλος την κατάλαβε νωρίς αυτή την πολιτική, αλλά ο κ. Καραμανλής έκανε πάρα πολύ καιρό να την καταλάβει και αυτή είναι η διαφορά.
Αργησε πολύ ο κ. Καραμανλής να καταλάβει τον νέο τρόπο με τον οποίο ασκείται η εξωτερική πολιτική της χώρας. Και ευτυχώς ή δυστυχώς ο ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας είναι ο κ. Καραμανλής, και είναι αυτός που χαράζει την πολιτική της.
Σε αυτή λοιπόν την κορυφαία στιγμή της ελληνικής διπλωματίας, όπως αυτή εκφράστηκε στο Ελσίνκι, –με μια τεράστια επιτυχία, που καθόρισε το μέλλον της Κύπρου προς την Ευρώπη και το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων μέσω της Ευρώπης–, ο κ. Καραμανλής έδωσε συνέντευξη ή δυο ή τρεις μέρες μετά και είπε «στην πραγματικότητα το Ελσίνκι ήταν μια εθνική αποτυχία». Χρησιμοποίησε τον όρο «οσφυοκαμψία», χρησιμοποίησε τον όρο ότι «μόνο η Τουρκία κέρδισε από το κείμενο του Ελσίνκι» για να αποδειχθεί τελικά ότι αυτό το κείμενο ήταν η βάση για τις μεγάλες επιτυχίες της εθνικής εξωτερικής πολιτικής το επόμενο διάστημα.
Αυτός είναι και ο λόγος που  «άργησε» πολύ να πάει στην Αγκυρα, να συναντηθεί με τον κ. Ερντογάν. Πολύ «αργά» πήγε.
Ο κ. Καραμανλής μίλησε για μια εθνική αποτυχία στην καλύτερη στιγμή της ελληνικής διπλωματίας. Αυτό, γιατί το λέω; Διότι τελευταία ο κ. Καραμανλής λέει υποστήριξε την Κυβέρνηση. Δεν την υποστήριξε, δεν συμφώνησε.

(3) Σχετικά με τη διακλαδική άσκηση «Μπλε Οδύσσεια», ο κ. Υπουργός ανέφερε:
«Αυτή η άσκηση την κάναμε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Συμμετείχαν περίπου 2.000 άτομα. Ήταν διακλαδική και συμμετείχαν και πάρα πολλοί πολιτικοί φορείς, δηλαδή το Υπουργείο Υγείας ας πούμε. Δεν ήταν μόνο δυνάμεις από τα Υπουργεία που έχουν ένστολους.
Είχαμε και συμμετοχή των ξένων. Τη σχεδιάσαμε μαζί με τους Αγγλους αλλά συμμετείχαν παρατηρητές από τις 7 χώρες της Κοινοβουλευτικής Ομάδας καθώς επίσης και από την Ιαπωνία και από τη Ρωσία. Το ενδιαφέρον είναι τεράστιο γιατί αυτή η άσκηση με αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν η μεγαλύτερη που έχει γίνει στην Ευρώπη το τελευταίο διάστημα, περιλάμβανε διάφορα περιστατικά.
Θέλαμε να δοκιμάσουμε τον τρόπο που συνεργάζονται οι ελληνικές δυνάμεις και οι ελληνικοί φορείς και πρέπει να σας πω ότι τα πήγαμε αρκετά καλά.
 Τα μέσα ενημέρωσης τα βάλαμε να συμμετέχουν γιατί πάντα σε τέτοια περιστατικά τον κρισιμότερο ρόλο θα παίξουν τα μέσα ενημέρωσης. Δηλαδή αν σε αυτά τα περιστατικά δεν έχεις μία δυνατότητα σωστής ενημέρωσης του κόσμου εδώ στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια τότε η υπόθεση μπορεί να εξελιχθεί σε μια τραγωδία.
Γι` αυτό λοιπόν σε τέτοιες ασκήσεις η επικοινωνιακή τους διαχείριση είναι σημαντική παράμετρος. Δηλαδή η άσκηση περιελάμβανε και σύνδεση με το CNN να σας πω ή συμμετείχαν και ξένοι διπλωμάτες οι οποίοι συμμετείχαν κανονικά σαν να συνέβαιναν τα περιστατικά.
Οι αποφάσεις που παίρναμε εκεί, δηλαδή εγώ προέδρευα στο πολιτικό συντονιστικό όργανο, ήταν κανονικές αποφάσεις μιας κρίσης γιατί κανένας δεν ήξερε το σενάριο πώς εξελίσσεται. Έπαιρνε εντολή να πάει κάπου. Αυτό που θέλαμε εμείς να εξετάσουμε είναι αν χωρίς να ξέρεις αυτός τι γίνεται εκεί θα αντιδράσει σωστά.

(4) Σχετικά με το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στη Μόσχα και την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, ο κ. Υπουργός δήλωσε:
«Ήμουν στη Μόσχα τρεις μέρες πριν από το περιστατικό. Είχαμε επαφές με την ηγεσία της Ρωσίας γιατί η Ρωσία παραμένει μια σημαντική χώρα. Η δική μας επίσκεψη αφορούσε στην συνεργασία μας για το θέμα της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων.
Αυτό το περιστατικό έδειξε ότι σε έναν κόσμο που έχει σήμερα αυτά τα χαρακτηριστικά, πρέπει διαρκώς να παίρνεις όλα τα μέτρα. Η Ελλάδα βέβαια είναι από τις ασφαλέστερες χώρες του κόσμου αλλά το γεγονός και μόνο ότι έχουμε αναλάβει να διοργανώσουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες που είναι το μεγαλύτερο γεγονός που μπορεί να οργανωθεί παγκόσμια μας δημιουργεί τεράστιες ευθύνες και έχουμε καταφέρει να οργανώσουμε μια διεθνή συνεργασία, επειδή το θέμα είναι διεθνές.
Γι` αυτό λοιπόν βρισκόμασταν εκεί, όπως και μια βδομάδα νωρίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλα αυτά τα χειριζόμαστε με υπεύθυνο τρόπο για να μπορούμε να εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη στους ξένους γιατί πρέπει να σας πω, οι ξένες κυβερνήσεις και ειδικότερα αυτές των σημαντικότερων χωρών σε σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες ένα θέμα τους απασχολεί, η ασφάλειά τους.
Αυτό έχει αναχθεί σε μείζον. Για μας είναι εξαιρετικά κακό γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική γιορτή παγκόσμια και αυτό το χαρακτηριστικό πρέπει να αναδεικνύεται, όμως παρόλα αυτά εμείς πρέπει να οργανώσουμε αυτή την παγκόσμια αθλητική γιορτή σε περιβάλλον ασφάλειας και αυτό θέλει πολύ δουλειά.
Λοιπόν, αυτή τη δουλειά την κάνουμε με συστηματικό τρόπο έχοντας αναπτύξει αυτές τις συνεργασίες που σας είπα και μέχρι αυτή τη στιγμή πρέπει να σας πω ότι έχουμε εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους ξένους.»
Γι? αυτό και βλέπετε όταν πήγε το περιπολικό εκεί όταν είχε σκάσει βόμβα αερίου πήγε χωρίς στολές. Αυτό σημαίνει θάνατο ή βαρύ τραυματισμό. Αυτό το κάναμε επίτηδες γιατί έπρεπε να μάθουν ότι όταν έχουμε έκχυση  αερίου δεν πηγαίνει κανένας χωρίς στολές. Πάνε μόνο αυτοί οι ειδικοί. Η Τροχαία πρέπει να κάνει κάτι άλλο γύρω-γύρω.
Όλα αυτά λοιπόν ήταν μια μεγάλη εμπειρία για μας. Τη σχεδιάσαμε για να υπάρξει εμπειρία. Από την άλλη πλευρά βέβαια πρέπει να σας πω ότι όλη αυτή η άσκηση και αυτή που θα κάνουμε τον Μάρτη προϋποθέτει διεθνή συνεργασία, διεθνή εμπειρία. Μην γελιόμαστε, δεν τα ξέρουμε όλα εμείς. Τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 είναι γεγονότα τα οποία έχουν ξεπεράσει κατά πολύ ακόμα και τις πιο σοβαρές υπηρεσίες.
Αρα λοιπόν όση εμπειρία έχει συσσωρευτεί σήμερα στον κόσμο την ενσωματώνουμε εμείς στο σχέδιο ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων και αυτό γιατί οι ξένοι για να πειστούν δεν μπορούν να ακούσουν μόνο τις διαβεβαιώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού ή του Υπουργού Δημόσιας Τάξης ή του Υπουργού Αμυνας. Πρέπει να ξέρουν ότι πράγματι κάναμε σωστά τη δουλειά.
Συμμετέχουν μαζί μας, σχεδιάζουν μαζί μας, κάνουν τις ασκήσεις μαζί μας, κάνουν τις εκπαιδεύσεις σε μας και από αυτόν το λόγο έχουν αποκτήσει μια βεβαιότητα η οποία τους οδηγεί ότι τα πράγματα πάνε καλά στην Ελλάδα αλλά έχουμε δουλειά ακόμα.» 

«Οριστικό τέλος στους ηγεμονισμούς και τα εξουσιαστικά παιχνίδια».

 – Νέο αρχηγό βλέπουμε, για νέο κόμμα ακούμε, περιμένουμε να δούμε και τα νέα πρόσωπα….

Η ανανέωση οφείλει να έχει προτεραιότητες, είναι μία πολιτική διαδικασία. Προηγούνται οι τομές στις πολιτικές, οι επεμβάσεις στις δομές και λειτουργίες, οι αλλαγές στη νοοτροπία.

Πρόσωπα υπάρχουν ήδη πολλά, και θα αναδειχθούν και άλλα μέσα από τη δυναμική της προσπάθειας. Αυτό, νομίζω, είναι και το σημαντικό: Τα νέα πρόσωπα να έρχονται μέσα από την έκφραση κι εξυπηρέτηση των νέων πολιτικών, των νέων ιδεών, και όχι «απλώς» επειδή αποτελούν νέες παρουσίες και εμφανίσεις. Μόνο έτσι ενσαρκώνεται πράγματι το νέο.

 – Κάποτε το σύνθημα «όλοι μαζί» βοήθησε για να διατηρήσετε «όλοι μαζί» ανέπαφο το ΠΑΣΟΚ. Τώρα εμφανίζεστε «όλοι μαζί» να επιζητείτε την αλλαγή του.

Να κάνω πρώτα ένα γενικότερο σχόλιο: πλάι στην πολύβουη αντιπαράθεση των ημερών ζούμε και μία μάχη νοημάτων, μιά προσπάθεια αναπροσδιορισμού των εννοιών, καμιά φορά και των λέξεων. Είναι μία μάχη ιδεών αυτή, πολύ αναγκαία για να μπούμε στη νέα εποχή.

Το «όλοι μαζί», λοιπόν, δεν μπορεί να αφυδατώνεται στην εξασφάλιση των συμμετοχών κορυφής και μόνο. Κυρίως οφείλει να παραπέμπει στην ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα για τα κομματικά, αλλά και τα δημόσια πράγματα. Να συνδεθεί η πολιτική κοινωνία με την κοινωνία των πολιτών. «Ολοι» κυρίως θα πεί «και πολιτικοί και κοινωνία». «Μαζί» θα πεί πλάι-πλάι, με ρόλους αλλά χωρίς ηγεμονισμούς.

Σήμερα, λοιπόν, το «όλοι μαζί» είναι μήνυμα σύνδεσης της παράταξης με τους πολίτες. Αυτό είναι το ιδεολογικό αλλά και το πολιτικό στίγμα του.

 – Η έννοια πρωτοκλασάτα στελέχη θα ακυρωθεί σε ένα κόμμα αξιών και θεσμών, διακήρυξε πρόσφατα ο Γ. Παπανδρέου. Προσπαθώ να φανταστώ ένα «κόμμα αξιών και θεσμών» και με προδίδει η φαντασία μου.

Η έννοια «πρωτοκλασσάτα στελέχη» εξυπονοεί ένα εξουσιαστικό παιγνίδι διεκδίκησης μέσα από την προώθηση προσωπικών στρατηγικών. Παραπέμπει σε λειτουργίες μηχανισμών και σε λογικές ισορροπιών. Σε βυζαντινισμούς και ακινησίες.

Η έννοια «κόμμα αξιών και θεσμών» ορίζει τόσο την ηθική διάσταση των εσωτερικών σχέσεων όσο και την ποιότητα της λειτουργίας του κόμματος.

Αναδεικνύεται, έτσι, σαν κριτήριο η προσφορά, η συμβολή και όχι η προσωπική διεκδίκηση. Και οι «πρώτοι» πρέπει να αναμετρώνται πάντα με βάση αυτό το κριτήριο.

 – Ο Γ. Παπανδρέου είναι «συνυπεύθυνος» για την τετραετία Σημίτη. Αναγκαία προϋπόθεση για τη συνέπεια των δεσμεύσεών σας για τη νέα διακυβέρνηση η αυτοκριτική για την προηγούμενη;

Πάντα η αξιοπιστία των δεσμεύσεων στην πολιτική πρέπει να σχετίζεται με την αυτοκριτική της πορείας της. Δεν υπάρχει πολιτική χωρίς λάθη, όπως δεν υπάρχει και σοβαρή πολιτική χωρίς αναγνώριση των λαθών και των ελλείψεών της.  Αναγνώριση που πρέπει να είναι κι αυτή σοβαρή, δηλαδή έμπρακτη.

 – Μία «καθαρή λύση» για να τελειώνουμε με το κατεστημένο και τα μικροκατεστημένα της εξουσίας είναι η κυβερνητική αλλαγή…

Δεν συμφωνώ. «Κυβερνητική αλλαγή» θα μπορούσε και να σημαίνει εναλλαγή κατεστημένων, υποκατάσταση ενός μικρόκοσμου από έναν άλλο.

Η λύση απέναντι στα κατεστημένα της εξουσίας προϋποθέτει κάτι περισσότερο. Χρειάζονται δραστικότεροι μετασχηματισμοί, που πρέπει να ξεκινήσουν από τις ανώτερες σφαίρες, εκεί όπου διαμορφώνεται κι ασκείται η Πολιτική. Από τα κόμματα και τις ηγεσίες. Και τοποθετώ εδώ τις πολιτικές ηγεσίες, αλλ? όχι μόνο. Αντιστοιχεί ένα μερίδιο συνεισφοράς και στούς ανθρώπους του πνεύματος, της τέχνης, των μέσων ενημέρωσης και της οικονομικής ζωής.

Χρειάζεται ακόμη να δοθεί στη δρώσα κοινωνία λόγος και ρόλος για τα δημόσια πράγματα. Συμμετοχή στην απόφαση και έλεγχο της εφαρμογής της. Οι γραφειοκρατίες αντιμετωπίζονται με πρωτοβουλίες από «πάνω» και ενεργοποίηση από «κάτω».

 – Γιατί όμως εσείς και όχι η Νέα Δημοκρατία;

Εμείς δεν λέμε το αυτοεπαινετικό «καλώς έχουμε», θέτουμε το πρόβλημα μέσα και από την αυτοδιόρθωσή μας. Βάζουμε στο επίκεντρο των αλλαγών την ίδια μας την παράταξη. Τολμάμε να αλλάξουμε. Αυτή είναι η εντολή που έδωσε το Συνέδριο στο Γιώργο Παπανδρέου, και θα τη δώσει και η κοινωνία με την εκλογή του.

Η Ν.Δ. τα τελευταία επτά χρόνια δεν άλλαξε σε τίποτα, και κρύβεται πίσω από προσχηματικά επιχειρήματα ότι είναι «απλώς» αντιπολίτευση.

 – Παραμένει πάντως διάχυτη η εντύπωση ότι, παρά τον θόρυβο, δεν έχετε ουσιαστικές διαφορές στα οικονομικά προγράμματα με τη Ν.Δ.

Ίσα-ίσα. Με την ανακοίνωση του οικονομικού προγράμματος της Ν.Δ. φωτίζονται καθαρά οι προγραμματικές διαφορές των δύο κομμάτων. Αποκαλύπτεται η ιδεολογική φυσιογνωμία, το πολιτικό πρόσωπο της Ν.Δ.

Είναι προσηλωμένη σ? ένα παρελθόν που δημιούργησε τυφλά αδιέξοδα, συγκρούσεις και αβεβαιότητα. Ξαναμπαίνουν στο στόχαστρο ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, απολύσεις εργαζομένων, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Μιλώντας γλαφυρά θα έλεγα «Επιτέλους! Έχουμε μία σαφή συντηρητική πρόταση, που λέει τις απόψεις της με το όνομά τους!».

– Ναι, αλλά ο κ. Καραμανλής έκανε δηλώσεις και αποκατέστησε τις θέσεις του κόμματός του

Δεν πρόκειται βέβαια περί λάθους ή περί σύγχυσης. Οι πυροσβεστικές διορθώσεις του κ. Καραμανλή προσπαθούν να λειτουργήσουν επικοινωνιακά, δεν αλλάζουν την ουσία της πολιτικής.

Η παράταξή μας, αντιμετωπίζει την οικονομία σε μία ισορροπία με την κοινωνία, αλλά και με το περιβάλλον. Η οικονομική μεγέθυνση πρέπει να διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή και αυτή με τη σειρά της να συντελεί δημιουργικά στην πρόοδο της οικονομίας. Λέμε ναι στην οικονομία της αγοράς, αλλά όχι στην κοινωνία της αγοράς.

Σκληρά και παρωχημένα οικονομικά μοντέλα της περασμένης 20ετίας χωρίς έμφαση στον άνθρωπο, στον κάθε άνθρωπο, χωρίς σίγουρα και σχεδιασμένα βήματα οδηγούν σε οικονομίες στασιμότητας και σε κοινωνίες αποκλεισμένων.

 – Δώστε μας μία συγκεκριμένη εγγύηση για να ακουμπήσει η «νέα επιχειρηματικότητα».

Εγγυόμαστε ένα ρόλο αρωγής του κράτους προς την επιχείρηση, με μέτρα φιλικής συμπεριφοράς και θεσμικής βεβαιότητας στις σχέσεις τους. Η εφορία παύει ν? αποτελεί το φόβητρο του επιχειρηματία. Απ? την άλλη μεριά, διαμορφώνουμε το κατάλληλο περιβάλλον για ν? αναδειχθεί και η κοινωνική ευθύνη της επιχείρησης ώστε να αναπτυχθεί και στη χώρα μας ανεμπόδιστα το σύγχρονο επιχειρηματικό πνεύμα.

Προτείνουμε μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης των επιχειρήσεων. Μέτρα ενθάρρυνσης του καινοτόμου επιχειρείν.

Εξάλλου μην ξεχνάμε: Η αποτελεσματικότητα της οικονομικής δράσης απαιτεί συναινετικό κλίμα μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Υπάρχουν σε αυτό δείγματα γραφής της παράταξής μας, η οποία μπορεί να εγγυηθεί τη συνεννόηση και τον διάλογο, χωρίς αυταρχισμούς και πυροδοτήσεις.

– Δώστε μας μία ιδέα για να ξαναελπίσουν οι άνεργοι.

Η ιδέα δόθηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου. Η πρόταση για την ανεργία των νέων αφορά περίπου 200.000 συμπολίτες μας. Είναι πρόταση που βγάζει απ? το περιθώριο το άνεργο κομμάτι της νέας γενιάς και το οδηγεί σε παραγωγική ένταξη, του προσφέρει επαγγελματική εμπειρία και κατάρτιση και το καθιστά ανταγωνιστικό μέρος στην αγορά εργασίας.

Το σημαντικό είναι να δώσουμε λύσεις εγερτήριες για την απασχόληση. Να σταματήσει η αγκύλωση μέσα από εμπόδια και προσχήματα. Να δημιουργούμε αυτοτροφοδοτούμενες δυναμικές στο χώρο της απασχόλησης και της ανάπτυξης.

 – Δώστε μας μία διέξοδο για να μην μιζεριάζουν οι πολίτες επαιτώντας την ελεημοσύνη του «φιλάνθρωπου κράτους».

Επιμένω όλη αυτή την περίοδο ότι οι πολίτες πρέπει να σταθμίσουν κυρίως την φυσιογνωμία κάθε πολιτικής, την κοινωνική της στόχευση, παρά στα επιμέρους «μέτρα» και μάλιστα την πλειοδοσία τους.

Η διαφορά του «φιλάνθρωπου κράτους» από το κοινωνικό κράτος είναι τεράστια.

Απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό της Ν.Δ. (με περισσότερη ή λιγότερη φιλανθρωπία), αντιτάσσουμε την υποχρέωση του κοινωνικού κράτους για την εξασφάλιση των αδύναμων. Η διαφορά αυτή των κομμάτων έχει και συγκεκριμένη καταγραφή στην σύγχρονη πολιτική μας ιστορία.

Εμείς έχουμε υλοποιήσει σημαντικά δίκτυα προστασίας, όμως αυτά δεν εγγράφονται σε μία αντίληψη «φιλάνθρωπης» πολιτικής αλλά σ? εκείνη του κοινωνικού κράτους με στόχο την εξάλειψη των αποκλεισμών.

Με απλά λόγια, δεν μπορεί να εξαντλείται μία πολιτική στα επιδόματα, αλλά οφείλει να δημιουργεί και θέσεις εργασίας, καθώς και συνθήκες πλήρους κοινωνικής ένταξης. Μπορούμε, τώρα πλέον, να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτή την προτεραιότητα.